Het zindert, het rook, het kookt. Als Azula haar vuursturen verliest aan de Avatar kan ze nog maar aan één ding denken: op een dag zal ze wraak nemen. Maar de ijskoude prinses heeft alles verloren en dreigt ook haar leven te verliezen als ze niet snel bondgenoten vind. Azula wordt gedwongen beslissingen te nemen waarvan zij zelfs walgt, maar ze heeft alles voor haar wraak over.
IJzig Vuur is een samenwerking tussen de makers van De reis van Niels en Jeong Jeongs leerling.
| ||||||||||||||||||||||||||
Wat vooraf ging
Azula heeft in Republiek Stad een dubbelleven als huisvrouw en Equalist, maar ze vind een bondgenoot in wraak. Amon heeft misschien niet dezelfde aanleiding voor wraak als Azula, maar ze kunnen het ondanks dat prima met elkaar vinden. Zolang Azula tenminste haar echte naam aan niemand verklapt.
Onder de naam Mei-Lan komt ze al snel in de vertrouwste kringen van Amon terecht.
Bijeen
Amons handlangers merkten al snel dat ze niets voor Azula verborgen konden houden. In ieder geval niet voor lang. Alhoewel Azula in het begin steeds geblinddoekt naar Amons schuilplaats werd gebracht, wist ze weg naar het hoofdkwarties. Drie weken later kon ze Amon in detail vertellen waar ze zich op dat moment bevond.
'Als ik jou was, zou ik een schuilplaats buiten de stad gaan zoeken,' merkte Azula, inmiddels bekend onder haar valse naam Mei-Lan, op. Amon leunde nonchalant achterover.
'Waarom? Niemand weet dat we hier zitten.'
'Niemand? Amon, kom op. Ik weet dat je door dat masker maar beperkt zicht hebt, maar zo blind ben je toch niet? Het zijn de straattegels die verraden welke weg je moet volgen,' zei Azula.
'Dat heeft mijn luitenant je verteld, nietwaar? Hij had geen zin om je op te komen halen zeker?'
'Wees niet bang, Amon. Je luitenant is een van je trouwste bondgenoten, maar ik zou toch een andere schuilplaats gaan zoeken.' Amon keek haar een moment aan.
'Wat stel je voor?' vroeg hij uiteindelijk.
'Het platteland net buiten de stad. Dichtbij genoeg om alles te kunnen volgen, ver weg genoeg om alle mogelijkheden te benutten. Het landschap is perfect voor camouflage.'
Amon knikte en beloofde er over na te denken.
Op een lange, doodsaaie nacht hing Azula verveeld in een stoel op Amons kamer. De leider van de Equalisten liep echter te ijsberen. Hij wachtte al dagen op een bericht van zijn luitenant die hij met een belangrijke missie had weggestuurd.
'Kalm aan. Dat bericht komt er vanzelf,' zei Azula, terwijl ze haar nagels veilde. Het masker verried geen enkele emotie, maar Azula had Amon al te vaak gezien om er nog van onder de indruk te zijn. Als ze dat al ooit was geweest.
'Het had er allang moeten wezen,' antwoordde Amon bars.
'Meneer, dadelijk wordt de stroom twee minuten afgesloten,' kwam een Equalist melden. Amon bromde ten teken dat hij het gehoord had.
Azula schudde glimlachend haar hoofd en ging naast Amon staan. Ze legde haar hand op zijn schouder.
´Geduld is de sleutel tot succes,´ zei ze. Amon keek haar aan en bleef haar aankijken. Toen begon honderd meter verderop operatie Neem de druk weg waar de Equalisten een aantal drukpersen uit de drukkerij stalen. Om binnen te komen moesten ze voor twee minuten de stroom in de wijk uitschakelen.
Het licht knipperde een moment en viel toen uit.
Azula luisterde naar het duister, haar ademhaling, het geritsel van Amons kleren. Op de gang klonk in de verte wat gerommel en gevloek.
Toen voelde Azula plotseling zijn arm om haar middel. Ze zei niets. Ze werd tegen hem aangetrokken. Dit vond Azula nu ook weer niet nodig, maar voor ze ook maar iets kon zeggen kuste Amon haar vol op de mond.
Verrast door Amons actie verzette Azula zich niet, maar wat haar nog meer verrastte was de onkundigheid van zijn bewegingen. Beiden waren ze altijd perfectionistisch in hun bewegingen geweest, maar nu waren ze dat geen van beide.
Tegen haar hand tikte zachtjes het masker dat Amon in zijn hand had. Een gevoel van opluchting overviel Azula. Ze was niet alleen.
Toen was het voorbij. De lamp knipperde. Amon duwde Azula van zich af en deed in een fractie van een seconde zijn masker weer op.
De luitenant kwam binnenstormen.
´Amon...alle stuurders, wat is er met jou aan de hand, Mei-Lan? Je gezicht is helemaal rood,' zei de luitenant.
Azula voelde hoe ze nog harder begon te blozen.
'Rapport,' bracht Amon zijn luitenant weer tot de orde. Zijn stem toonde geen enkele emotie. Azula liet de twee mannen alleen. Ze moest terug naar Chan.
Het moeras
Zhuang en Chong reizen nu al een tijdje door het moeras. Chong voelt een hongerig gevoel in haar maag die steeds erger wordt. 'Laten we hier eten.' Zegt Zhuang als ze bij een grootte boom zijn aangekomen.
Na een tijdje zitten de twee te eten. Opeens schieten er pijlen door de lucht heen. De twee vluchten snel achter de boom voor de pijlen. Maar het is al te laat Chong word geraakt door een pijl. Ze valt bewusteloos neer. Zhuang schiet snel naar Chong toe.
'Chong?' Zegt Zhuang. Chong?
Opeens schreeuwt een stem: 'Wat doen jullie hier in dit moeras?
'We zitten hier gewoon te eten hoor' schreewt Zhuang terug. ´Maar dan hoeven jullie toch niet te schieten?´
'Mee jullie naar het kamp toe! Zegt de stem.
Ondertussen krijgt Chong een droom. Ze ziet Azula staan met de kinderen. Ze staan bij een vuur, naast het vuur staat een vreemde man die ze blijkt te kennen. Èèn voor èèn lopen ze in het vuur. De man lacht en zegt 'Ik kom jou ook halen Chong!'
Op dat ogenblik word ze waker in een strobedje. In een vreemde groep.
'Wie zijn jullie?': zegt Chong zachtjes. J-jullie gaan me toch niet opeten?
'Nee hoor´ Zegt een Vreemde man. ´Wij zijn de moerasstam´. ´Kom maar mee!´
Chong loopt met de man mee naar buiten. Buiten ziet ze Zhuang al bij een kampvuur zitten.
´Hoe gaat het met je arm Chong?´ Vraagt Zhuang.
´Mijn arm?´ Antwoord Chong.
´Ja, je werd in je arm geschoten´ Zegt Zhuang.
´Ik heb niks aan m´n arm hoor!´
´Dat komt door onze genezing´ Zegt de zelfde man als net.´'Het was wel moeilijk, want de krachten van chakra's blokkeerde mijn heling.' ´Ik behandel zometeen je arm wel´ ´Ik ben trouwens Mithian´
´Ik ben Chong´ Zegt Chong.
Chong krijgt eten voorgeschoteld. Als een uitgehongerde baviaan eet ze het op.
´Ik haal even wat water voor de heling´ Zegt Mithian tegen Chong.
Als Mithian wat water heeft gehaald begint Hij Chong´s arm te genezen. Maserend wrijft Hij over de wond.
´Zit ik hier goed?´ Vraagt Mithian.
Op dat moment krijgt Chong net als een blikseminslag een aanval. Deze soort aanvallen krijgt ze welleens meer maar niet zo erg.
Chong's ogen beginnen te draaien. Ze valt uiteindelijk flauw.
Vuurzee
Op een middag liep Azula verveeld door de kerkers van de Equalisten. Amon was voor een toespraak de stad uit en Azula had geen zin gehad mee te gaan.
In de kerkers zaten genoeg treurige figuren die wachtte op het moment dat ze gehaald werden en hun sturingskrachten zouden verliezen.
Azula keek er met enig leedvermaak naar. Maar plotseling geloofde ze haar ogen niet. Ze liep naar de kerker toe en keek naar binnen. Daar op de grond zat een meisje aan de muur geketend. Ze zat in complete vrede te mediteren.
'Azelia?' vroeg Azula. Ze hoorde haar eigen stem en vond het belachelijk klinken. Azelia moest even oud als zijzelf wezen en dit was een tienermeisje. Bovendien zat haar oude vriendin onder de brandwonden en dit meisje was volledig ongeschonden.
Het meisje opende sierlijk haar ogen. Haar blik verraadde herkenning.
'Azula! Dat is lang geleden,' zei ze rustig en ze liep naar haar vriendin toe tot zover de ketting het toe liet. Azula deinsde achteruit.
'Dit is onmogelijk,' zei Azula. Voor het eerst in haar leven ervaarde ze iets als angst. Het meisje knikte.
'Ik ben het echt, Azula. Die moddergevechten, weet je nog?' zei het meisje en ze begon de verwarde vrouw te vertellen wat er gebeurd was. Na een paar uur geloofde Azula dat het meisje in de kerker werkelijk haar oude vriendin Azelia was.
'Ik haal je hier uit, dat beloof ik.'
'Hoe wil je dat gaan doen? Bovendien kan ik hier zelf ook wel uitkomen,' zei Azelia.
'Ik heb goede connecties. Laat het maar aan mij over. Als het nodig is, kan je nog altijd ontsnappen, maar vrijlaten lijkt me prettiger.'
Azula voegde woord bij daad en liep naar Amons kamer toe. De leider van de Equalisten was inmiddels weer terug en lag lezend op bed. Hij begroette haar zonder op te kijken van zijn boek.
'Er zit iemand in je kerkers die er niet hoort te zitten,' viel Azula met de deur in huis. Ze sloot de deur achter zich.
'Hebben ze per ongeluk een niet-stuurder opgepakt?' vroeg Amon zonder weinig interesse.
'Nee, maar wel een vuurstuurster.' Amon keek op van zijn boek.
'Dat jonge meisje met lang, zwart haar? Haar hebben we opgepakt toen ze met vuur stond te dansen in het park,' zei de Equalist en hij dook weer in zijn boek.
'Ik geef je gelijk als je zegt dat vuurstuurders bekend staan als gewelddadig en machtslustig,' begon Azula. Amon gromde instemmend. 'Maar de uitzondering maakt de regel en dat meisje is die uitzondering.'
Ze pakte zijn boek af en legde het op het bureau neer. Nu Amon zijn bladzijde kwijt was, was hij in een stuk slechter humeur.
'Laat dat meisje vrij, Amon. Ik ken haar en ik durf voor haar in te staan,' zei Azula. Amon duwde haar aan de kant, liep naar zijn boek toe en zocht de goede bladzijde op.
'Heb je me gehoord?' vroeg Azula messcherp.
'Ja, ik heb je gehoord en nee, ik laat haar niet vrij,' antwoordde Amon, terwijl hij op zoek ging naar een boekenlegger.
'Waarom niet!'
'Ze is een vuurstuurster.' Zoekend naar zijn boekenlegger keek Amon onder zijn kussen, in zijn nachtkastje en achter het bed, maar hij vond het ding niet.
'Ze is goed!' bracht Azula er tegenin.
'Inderdaad. Het kostte me een heel peleton aan materieel voor we haar te pakken hadden. Ze had alles met haar vuursturen geruïneerd,' bromde Amon, terwijl hij voor de tweede keer onder zijn kussen keek.
'Niet dat soort goed,' riep Azula kwaad. 'Oké, op die manier is ze ook goed, maar ik bedoel: ze is een goed persoon. Ze is een machtige meester die haar krachten alleen voor nobele doeleinden gebruikt.'
'Zoals het vermoorden van kansarme families?' vroeg Amon ijskoud.
'Ze beschermt ieder die dat vraagt,' zei Azula en ze ging recht tegenover haar staan. 'Ik sta voor haar in.'
Amon duwde haar zuchtend aan de kant. Razend sloeg Azula hem zijdelings in zijn gezicht waardoor Amon op de grond viel en zijn masker verloor. Azula raapte het snel op.
'Valste trut die je bent. Geef terug,' siste Amon. Hij trok zijn capuchon verder over zijn gezicht heen. Azula ging buiten zijn bereik staan en zwaaide nonchalant met het masker.
Ze keek naar de man op de grond. Zijn houding verried zijn razernij, maar Azula wist dat ze hem nu compleet in haar macht had. Ze gooide zijn boek naar hem toe. 'Mei-Lan,' zei Amon dreigend, maar Azula wist dat hij niet overeind zou komen, omdat hij het risico niet wilde nemen dat ze zijn gezicht zag.
'Mei-Lan,' zei Amon weer. Zijn toon verloor zijn dreiging, zijn houding niet. 'Alsjeblieft, geef terug.'
'Als je Azelia vrij laat.'
Amon verloor zijn geduld, greep het boek en gooide het tegen de enige lamp in de kamer aan. Het brak in duizend glasscherven en een complete duisternis volgde bijna direct.
Gehuld in het donker durfde hij haar aan te vallen. Het gevecht dat daarop volgde was kort, maar heftig. Beide partijen sloegen hard en raak. Verdedigen was bijna niet mogelijk in het donker.
Amon had jaren ervaring met bewegen in complete duisternis. Toch was het Azula die in het voordeel was. Zij was de werkelijke vuurstuurster. Haar bewegingen waren geënt op sterke, korte aanvallen.
Hoewel ze Amon veel geleerd had over vuustuurders kon hij niet tippen aan haar perfectie. Daar kwam bij dat Amon zijn zelfbeheersing had verloren en daarmee ook zijn nauwkeurigheid.
Even later was het dan ook weer Amon die uitgeteld op de grond lag.
'Je stelt bagger weinig voor zonder masker,' merkte Azula ijskoud op. In het donker krabbelde Amon overeind. Op de gang klonken voetstappen. De kans werd groot dat er zo dadelijk iemand binnen zou komen en hem in deze situatie zou zien. Azula merkte het ook op.
'Azelia en een kus. Dan geef ik je masker terug,' zei Azula ijskoud.
'Je vertrouwt me niet zo dichtbij,' kaatste Amon terug.
'Jawel,' zei Azula zeker.
'Een hele foute beslissing om me te vertrouwen.'
'Zou je het durven beschamen?' speelde Azula het spel.
Het duurde een paar tellen voor Amon aan haar tweede eis voldeed. Ze gaf hem zijn masker terug.
Net op tijd. Amons luitenant kwam binnenstormen. Zelf liep de leider van de Equalisten met grote stappen de deur uit.
'Amon...'
'Zorg dat die lamp gemaakt word,' was het antwoord.
'Enkele stuurders zijn uit onze kerkers ontsnapt onder leiding van de jonge, vrouwelijke vuurmeester,' vertelde de luitenant.
'Zijn er gewonden?' vroeg Azula.
'Nee, we hebben enkel wat materieel verloren,' vertelde de luitenant. Azula keek triomfantelijk naar Amons stalen gezicht.
Word vervolgd
Wat zit er achter Amons masker? Of wat had er moeten zitten? Is het enige verband tussen Amon en Azelia Azula of is er nog iets meer? Iets uit een vlammend verleden?
Dat is allemaal te lezen in het volgende deel Masker (6)
Trivia
In de categorie IJzig Vuur: Amons gedachten is nog een stukje verhaal bijgevoegd. Deze is hieronder opgenomen.