Harite ontwaakt. Hij opent zijn ogen en kijkt voor zich uit. Hij ligt in een grote kamer, in een tweepersoonsbed. Hij draait zich op zijn rechter heup. Het licht van de smeulende ochtend zon raakt Harite's gezicht. De verwarde jongen weet niet meer waar hij is of hoe hij hier gekomen is. Harite stapt uit bed. Aan zijn linker hand bevindt zich een vuur rode badjas met goude randen aan de mouwen en de onderkant. Die doet Harite maar aan want zo in je onderbroek door een reusachtige villa lopen is toch ook maar raar.
Hij opendt de zware dubbeledeur en ziet een gang die op het einde een bocht maakte. Die bocht mondde uit in een trap. Harite loopt naar de trap. Aan zijn linker kant telt hij vijf ramen. In de bocht blijft hij staan. Overweldigt kijkt hij naar de reusachtige, goude kroonluster die glinstert in het ochtend licht. Onbewust kijkt hij omhoog naar het plafont. Harite merkt een bloem op. Een Witte Lotus.
Harite daalt de trap af. Aan zijn rechter kant bevindt zich weer een grote dubbeledeur en links bevindzich een iets kleinere glaze, harmonika deur. Nieuwsgierig gaat Harite kijken wat er achter deze doorzichtige deur bevind. Hij ziet dat het een klein balkonnetje is. Maar er staan geen muurtjes om het afteschermen. Er is gras in plaats van tegels en midden in dit balkon ligt een vijvertje. Bij dat vijvertje staat een raar ding. Het lijkt een reuze bamboe scheut. Deze wordt gevuld met water tot hij het begeeft en naar benden valt recht in het vijvertje. Dit proces blijft zich herhalen.
Ineens voelt Harite onverwacht een hand op zijn schouwder en verschrikt zich. "Ah, u bent wakker. De meester verwacht u." "Wat? Wie bent u?" Harite stelt zich verdedigent op. "Geen zorgen. Ik ben Fat de... butler" "Volg mij maar."
Harite volgt Fat. Ze lopen door een gang. De muren zijn rood zoals wel iedere muur van een villa in de Vuurnatie. Vanboven is de muur versiert met witte lotus beeldjes. Aan het einde van de gang bevindt zich weer een deur met daarin zes kleine raampjes. Harite weet nu dat ze naar buiten gaan. Net boven deze deur bevind zich een beeld van een draken kop met witte lotus bladeren.
Nu kwam Harite's geheugen terug. Hij werdt uit zijn famillie gesloten omdat hij geen vuurmeester was dus ging hij naar de enige andere niet-stuurder in de famillie, Piandao. Maar de reis was zolang dat hij voor de voordeur bewusteloos viel.
Een schok adrenalline schoot door het lijf van Harite. Hij was bij zijn oom, de beste zwaardmeester aller tijden. Hij duwde Fat opzij en spurte de gang uit. Met alle kracht duwe hij de deur open. Ondertussen was de zon al wat hoger gaan staan. Harite ziet zijn oom zitten. Hij zit te mediteren. Alles wat Harite nu wil doen is hem een knuffel geven omdat hij de enige was die hem acceteerde. Hij rent naar Piandao toe. Ineens voelt Piandao twee armen om zijn borst vliegen. Door de schok onderbreekt Piandao's consentratie. "Hu?..." "Oom!"
"Ha, je bent wakker." "Ik had Fat toch de opdracht gegeven om je stil hier te brengen." "Ooh ja..." Fat komt aanlopen. Hij is helemaal buiten adem. "H..h...hij duwde..me." "Ja sorry Fat"
Piandao staat op. Hij ademt diep in. Dan zucht hij en opent zijn ogen. "Dan zullen we beginnen aan je training!" "Training?" "Ja, ik zal je trainen in de kunst van het zwaardvechten. En in het eind zal je nog een betere zwaard vechter zijn dan ik ooit zal zijn."
Harite's ogen glunderen. "Waaauw" "Ik, meesterzwaardvechten!?" "Ja, jij hebt die kwaliteiten. Maar de weg daar naar toe is hard, gevaarlijk en kost veel werk!" Piandao onderbreekt met zijn laatste zin de dromerigheid van Harite.
"Als eerste opdracht zullen we testen hoe zwaardvaardig je nu al bent." Piandao werpt een houten zwaard naar zijn neefje toe. Fat komt tegenover hem staan. "Begin!" Fat haalt uit naar Harite. Hij kan de slag af weren. Fat maakt een snelle draai en stamt met zijn hiel tegen Harite's hiel waardoor de jongen valt.
"Je moet je tegenstander inschatten. In de strijd heb je daar geen uren de tijd voor."
Ze gaan door met de tweede opdracht: schilderen.
"Hoe gaat schilderen me helpen met zwaard vechten?" "Door te schilderen zet je je identieteit op papier. Een streep van het penseel is definitief net als een slag van het zwaard."
Door deze serieus uitgesproken woorden wordt Harite een beedje zenuwachtig. Hij denkt: "M'n identieteit? Identieteit?" Een drup inkt bedekt zijn duim. Hierdoor krijgt hij een idee. Harite verft zijn hand tot verbazing van Piandao. Daarna drukt hij met zijn beschilderde handen op het papier. Piandao is verbaast en verrast.
Opdracht drie: Landschap schilderen.
De meester en de leerling lopen naar de watervallen achter de villa. Harite is geblinddoekt. De doek wordt van zijn ogen gehaalt. Harite opent zijn ogen. Ze moeten aanpassen aan 't licht. Hij ziet de adembenemende watervallen. "Nu, teken!" "In de strijd heb je maar een paar seconden om het terrein in je op te nemen."
Harite tekent bergen en een waterval en een rivier. Dat lijkt op wat hij zach vind hij zelf.
"Ik ben Klaar."
Nu merkt hij dat de tekening niet echt lijkt op het landschap.
Op weg naar huis. "Wanneer ga ik leren vechten en mijn zwaard maken?"
"We moeten meer werken aan je spirituele gesteltheid" "Maar dat is voor morgen."
Fat staat 's avonds als ze aankomen klaar met twee kopjes thee. De meester drinkt van zijn kopje en wenst iedereen een goede nacht. Daarna gaat hij slapen. Harite slaat het kopje thee over en gaat uitgeput naar zijn kamer. Hij legt zich neer in het grote zachte bed en valt zachtjes inslaap.