| Hoofdstuk informatie | |
|---|---|
| Serie |
Het Blauwe van de Hemel |
| Schrijver | |
| Boek |
één |
| Hoofdstuk |
vijf |
| Chronologie | |
| Vorig hoofdstuk |
We Gaan Weg |
| Volgend hoofdstuk |
Een Watermeester |
Verder is het vijfde hoofdstuk van Het Blauwe van de Hemel
Verder[]
´Kunnen we niet heel even gaan liggen?´ Suzuno strompelde over het zanderige pad in het bos, ´Nee, we moeten nog heel even door. We zijn nog te dicht bij het dorp en we willen niet dat ze ons vinden,´ zei Shindou, ´Je hebt hem gehoord Suus, nog even door stappen!´ Yuki sloeg Suzuno op zijn rug en trok hem vervolgens aan zijn kraag mee. Suzuno was te moe om haar tegen te werken. Ik was ook moe, maar ik zei niks omdat ik niet wilde dat Shindou me een watje ging vinden, ´Tot hoe ver wilde je gaan lopen?´ vroeg ik, ´Tot aan de eerst volgende hut,´ zei hij en hij stapte stevig door. Ik had bewondering voor die jongen. Sinds we op weg had hij geen kik gegeven en liep hij gewoon door. Mijn blik viel op Yuki, die voor zich uit staarde, waar zou ze aan denken? Ik volgde haar blik die op Shindou gericht was, er lag een blos op haar gezicht. Ik schrok, was zij ook op hem uit?!
Wat dacht ik nou, ook op hem uit? Was ik dat ook? Ik schudde de gedachten uit me los en ging naast Yuki lopen, ´Wat vindt jij van Shindou?´ vroeg ik, ´Een leuke gast,´ antwoordde ze, ´Ik vindt zijn haar zo mooi golven en heb je zijn ogen al gezien?´ fluisterde ze. Suzuno moest inslaap zijn gevallen op Yuki's rug, want hij zei helemaal niks, ´Hij is wel knap...´ mompelde ik.
´Kijk eens, een hutje voor de nacht!´ riep Shindou. Hij wees naar een... ja, wat eigenlijk?
´Wat is dat?´ vroeg Yuki die nog steeds Suzuno droeg, ´Err... Weet ik eigenlijk ook niet echt, maar we kunnen er in slapen,´ bij dat woord werd Suzuno wakker. Langzaam gingen zijn ogen open, en hij zag Yuki, ´Ga van me af, meid!´ riep hij, ´Even voor de verandering, jij zit op mij...´
´O... Sorry,´ en hij werd rood. Ik giechelde, ´Zullen we maar even gaan slapen? Morgen vroeg wil ik weer weg,´ we knikte en liepen, nee kropen meer, met Shindou mee naar binnen.
´Heeft iemand een lampje bij zich? Ik zie geen hand voor ogen,´ er begon een lichtje te flikkeren in Shindou's handen. Hij hield vuur vast, even bleven Yuki en Suzuno vool bewondering kijken, ´Loop door!´ siste ik, ´Ik wil nog wel slapen,´ we kwamen in een krappe ruimte, waar je net met z'n vieren kon gaan liggen. We haalde onze slaapzakken van onze rug en vielen er plat op neer, ´Geen tijd om welterusten te zeggen,´ en met dat viel Suzuno in slaap. Yuki volgde zijn voorbeeld, ´Welterusten,´ fluisterde ik ook en ik ging liggen.
Slapen kon ik niet, aan de ademhaling van de rest hoorde ik dat ze in slaap waren gevallen. Maar ik bleef naar het plafond staren. Uiteindelijk viel ik toch in slaap en werd ik gewekt door Shindou die in zijn tas aan het rommelen was. Toen hij zag dat ik wakker was, zette hij een vinger aan zijn lippen en met zijn andere hand wees hij naar Yuki en Suzuno.
´Eh...´ met openmond keek ik ze aan, ik wist dat ze elkaar mochten, maar dít? Suzuno en Yuki lagen in een knuffel op de grond, allebei uit hun slaapzakken en nog snurkend, ´Zelf weten ze het niet,´ fluisterde Shindou en hij ging recht zitten. In zijn linkerhand had hij een lange stok, ik wist meteen wat hij ging doen. Hij grijnsde en begon de twee te porren, ze werden te gelijkertijd wakker.
´Aaah!´ gilde ze beiden, ´Ga van me af!´ riep Yuki. Maar het lukte niet om los te komen, ´Als jij nou met je hand...´
´Nee, als jij nou je been daar...´ ik en Shindou konden niet stoppen met lachen, ´Haha, jullie gezichten!´ eindelijk lukte het de twee om los te komen, ´Dat was niet leuk!´ riep Yuki, ´O ja wel!´ riep ik. Yuki hield het niet meer en begon achter me aan te rennen. Suzuno was opvallend stil en had een rode blos op zijn gezicht.